بخش سوم: خوانش

در این بخش دانش آموز فقط بخش نگارش را خوانش دارد و نیازی نیست که بخش اول نوشته ( تصویر نویسی: انتخاب عنوان، جزییات تصویر و پیام تصویر) را بخواند.

دانش آموزان دختر و پسر در این مسابقه شرکت می کنند و در مدت 120 دقیقه در یک مکان مشخص ودر شرایط یکسان به رقابت می پردازند وبعد از پایان  مسابقه ی نوشتاری به شرکت کنندگان حدود 20 دقیقه فرصت داده می شود که بخش نگارش را به تمرین بپردازند و پس از پایان 20 دقیقه هریک ازشرکت کنندگان به طور جداگانه و انفرادی در حضور چهار داور بخش نگارش این مسابقه را اجرای خوانش می کنند . وداوری بخش نوشتاری بعد از پایان یافتن داوری بخش خوانش انجام می پذیرد . هریک از نوشته ها را 3-4 داور به طور جداگانه ارزیابی می نمایند و جمع امتیاز های خوانش و نوشتاری، نفرات برتر مسابقه را تعیین می نماید. که در اختتامیه جشنواره از تمام شرکت کنندگان به طور عام و نفرات برتر به طور خاص تقدیر انجام می پذیرد.

شرح ملاک‌های ارزیابی «بخش سوم: خوانش» هنگام داوری

1- صدای بلند ورسا : مقصود مقدار صدا و آوایی است که بتواند بیان کننده ی ظرفیت های اندیشه ی مطرح شده در متن باشد و نه هر صدای بلند برای هر متنی.

2- رعایت آهنگ متن مناسب کلام: لحن چیست: یعنی آواز خوش و موزون ، نوا، کشیدن صدا، اجتماع حالت های صداهای مختلف .

لحن در اصطلاح چیست؟ نحوه خواندن وبیان کردن جملات با توجه به شرایط موجود و فضای حاکم برجمله و کل متن می باشد. باید دانست که به هنگام تلفظ کردن متن، نه تنها هر متن ، بلکه هر بند و هر جمله نیز به تنهایی اعم از طنز یا جد ، لحن خاص خود را می طلبد و ممکن است در هر بند اقسام و انواع لحن ها بکار گرفته شود.

3- تلفظ صحیح: اولین و مهم ترین نکته ای که باید در هنگام خواندن متن در نظر بگیریم ؛ درست خواندن وتلفظ درست و صحیح است . اگر متنی را درست نخوانیم به لذت کشف معنی دست نمی یابیم ؛ اما مراد در این ملاک این است که درست خواندن را خواننده تمرین نماید و نشان از تسلط خواننده برمتن دارد .

4- رعایت مکث و درنگ ( ایستگاه های آوایی مانند قطع و وصل وکشش های آوایی ) : مقصود آن است که خواننده در این بخش با توجه به علایم نگارشی و ظرفیت متن ، عناصر زبر زنجیری ( مکث، تکیه، تأکید و کشش های آوایی مناسب) را رعایت کند . توجه به این ملاک منجر به دریافت مناسب تر معنا ومفهوم می شود ودر شنونده تأثیر دو چندان می گذارد.

5- بهره وری از زبان غیر کلامی /عناصر پیرا زبانی: مقصود استفاده از زبان بدن همچون حرکات دست وچهره و… است . البته تا حدی که طبیعی جلوه کند و ساختگی و تصنعی نشان داده نشود و این زبان بدن به درک و فهم مطلب کمک کند نه اینکه در جهت حواس پرتی بیننده باشد . عناصر پیرا زبانی نیز همچو استفاده از لباس های مناسب ، نوع نگاه، نوع پوشش، استفاده از موسیقی و هر گونه عامل دیگر که به درک و دریافت متن کمک کند .